De handen van God

Op de liturgische tafel voorin de kerk staat sinds zondag  7 december iets nieuws. Het zijn in hout uitgewerkte handen. Deze handen symboliseren de handen van God.  Het is de bedoeling dat we bij elke bekendmaking van overlijden een steen met daarop de naam en geboorte- en overlijdensdatum in deze handen leggen. De steen staat symbool voor de overledene. De gedachte is: wij moeten afscheid nemen en loslaten, maar we weten dat de overledene geborgen is bij God. Hij laat niet los wat zijn hand begonnen is. De symbolische handeling bij de bekendmaking is daarom ook een moment van geloof, hoop en troost.

De steen die gebruikt wordt, is een alledaagse kiezelsteen. Een gekleurde, gebutste en door de tijd gesleten steen. Een steen zoals wij mensen zijn.

Rondom de eredienst: Bericht van overlijden

Bij de ‘handen van God’ al even genoemd, de bekendmaking van overlijden aan de gemeente. Tot nog toe zijn we gewoon dit aan het begin van de dienst te doen. Daar is iets voor te zeggen. Het is een belangrijk moment en mag daarom ook direct genoemd worden. Er is ook de mogelijkheid dit in het tweede deel van de dienst te doen; direct voorafgaand aan de voor- en dankbede (dus wanneer de kinderen terug komen van de kindernevendienst). Later in de dienst wil niet zeggen minder belangrijk. Het noemen van de naam op deze plek heeft minder de klank van een mededeling (zoals in het begin). Het begin van de dienst wordt ook minder ‘zwaar’ en de bekendmaking breekt niet in de liturgie in. ‘Gekoppeld’ aan de voorbede krijgt het ook een natuurlijk plek.

In de kerkenraad hebben we over de verschillende plaatsen van de bekendmaking gesproken. We hebben besloten deze bekendmaking in het vervolg in het tweede deel van de dienst te doen; dus direct voorafgaand aan de voor- en dankbede.